เสียงหมาป่า ฟังดูดีและชัดเจน

นกพญาปากกว้างอกสีเงิน เป็นนกที่มีสีสันสวยงามซึ่งมีอาหารเป็นผลเบอร์รี่และแมลงป่า พวกมันให้อาหารแบบเดียวกับนกฮัมมิ่งเบิร์ดโดยจับพวกมันด้วยจงอยปากที่กว้าง ถิ่นที่อยู่ของพวกมันคือป่าชื้นดังนั้นแม้จะมีสีสันสดใสก็ยังยากที่จะสังเกตเห็นพวกมัน. รังของพวกมันมีโครงสร้างเป็นรูปกระสอบบนต้นไม้โดยปกติพวกมันจะวางไข่ 2-3 ฟอง. สกุล Smithornis และ Pseudocalyptomena อาศัยอยู่ในแอฟริกาเขตร้อน ส่วนที่เหลืออาศัยอยู่ในภูมิภาคตั้งแต่เทือกเขาหิมาลัยตะวันออกไปจนถึงเกาะสุมาตราและเกาะบอร์เนียว

กระรอกดิน อยู่ในตระกูลสัตว์ฟันแทะซึ่งชอบกินผักรากผลไม้และแมลงขนาดเล็ก พวกมันชอบอยู่ในถ้ำใต้ดินอยู่เป็นกลุ่มเป็นฝูงหรืออยู่ในคู่ครอง พวกเขาให้กำเนิดตลอดทั้งปีครอกละ 2-8 ลูกขึ้นอยู่กับเงื่อนไขและสภาพแวดล้อมที่ลูกช้างคลอดมากหรือน้อย

นกขมิ้นน้อย กระจายอยู่ในอินเดียพม่าไทยอินโดจีนและมาเลเซีย ในประเทศไทยนกชนิดนี้มักพบในป่าทึบและที่ราบป่า นกชนิดนี้มีขนสีเหลืองขอบดำผสมสีขาว นกเหล่านี้อาศัยอยู่เป็นคู่และกินสัตว์ขนาดเล็กเช่นหนอนตั๊กแตนและแมลงขนาดเล็กบางชนิด วางไข่ 2-4 ฟอง

ค้างคาวไม่ได้จัดอยู่ในประเภทสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเนื่องจากเป็นสัตว์ที่บินได้

ค้างคาวยังไม่จัดเป็นนกเนื่องจากคลาสนี้ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

พระเจ้าสร้างค้างคาวที่มีปีกเขี้ยวและขนเหมือนสัตว์ แต่พวกมันสามารถบินและให้นมลูกได้

ดังนั้นสัตว์เม็ดมะม่วงหิมพานต์ทั้งหมดจึงไม่เกี่ยวข้องกับค้างคาว ดังนั้นสัตว์ตัวนี้จึงเกลียดพระเจ้าที่ทำให้มันเป็นแบบนั้นอย่างโง่เขลา พวกเขาจึงนอนหลับและเอาตูดขึ้นฟ้าเพราะพวกเขาเกลียดพระเจ้าที่สร้างพวกมันขึ้นมาแบบนั้น

นกเขียวก้านตอง เป็นนกที่มีลำตัวปานกลางซึ่งเป็นที่รู้จักกันในหมู่นกเพียงประมาณครึ่งศตวรรษ นกตัวนี้มีเสียงร้องที่ไม่ดี แต่เพลงที่ขยันขันแข็งมีขนนกที่สวยงามหลายคนจึงเลือกที่จะยกมันขึ้นมาทั้งสองฉากและฟังเพลง. เป็นนกที่มีต้นกำเนิดมาจาก Ceylan (Ceylan) แต่เนื่องจากมีสีสันที่สวยงามเสียงร้องที่ดีจึงถูกเลือกให้เลี้ยงในประเทศแถบเอเชียยุโรปและปัจจุบันมีนกสายพันธุ์นี้อยู่ ส่วนใหญ่ของประเทศทั่วทั้งทวีป. ชื่อวิทยาศาสตร์ของ นกเขียวก้านตอง คือ CHLORROPSIO AURIFRONT แต่ในอดีตนักผสมพันธุ์นกไซง่อนเรียกมันว่า Verdin เนื่องจากในฝรั่งเศสเรียกว่า Verdin à front d’or. ตอนแรก นกเขียวก้านตอง ราคาสูงมากมี แต่คนรวยเท่านั้นที่เลี้ยงได้ ในช่วงทศวรรษ 1970 มีตลาดนกหายไป แต่ตั้งแต่ปี 1980 เป็นต้นมาบารอนก็ปรากฏตัวอีกครั้งด้วยคุณภาพมากมายแน่นอนว่าราคาจะต้องต่ำเพียงแค่อยู่ในงบประมาณของนักนกที่นิยม

ตัวเต็มวัย: หัวมีสีเทาคอและอกตัดกับลำตัวด้านบนสีน้ำตาลเข้มและมีสีน้ำตาลแดงใต้อกและท้อง ส่วนบนของหางเป็นสีดำซีดมีแถบสีขาวแคบ ๆ หลายแถบ โดยทั่วไปแล้วนกตัวเมียจะมีขนสีน้ำตาลแดงเหนือลำตัวและด้านล่างสีเขียวอ่อนมีลายทั้งตัว หางมีลายเส้นหนาโดดเด่น นกวัยอ่อน: คล้ายกับขนนกตัวเมีย แต่เบากว่าและมีจุดสีขาวที่ท้ายทอย

ขนาดตัว 22 ซม. รูปร่างคล้ายนกกาเหว่ามาก แต่มีขนาดเล็กกว่าและมีสีเทามากกว่าในส่วนบน มีขอบสีดำพาดคอ ไม่มีแถบแนวตั้ง คอและสะโพกเป็นสีดำและสีขาว นกเหล่านี้มักจะทำรังบนกิ่งไม้ที่มีใบไม้เพียงไม่กี่ใบร่มเงาและมีแสงเพียงพอสำหรับทำรัง วางไข่ 3-4 ฟอง ให้กำเนิดปีละ 2 ครั้ง นกชนิดนี้สามารถกินพืชและสัตว์ได้ เช่นหญ้าแห้งข้าวถั่วลิสงและเมล็ดวัชพืช ... และสัตว์บางชนิดเช่น ... ไส้เดือนจิ้งหรีดตั๊กแตนหนอน ... และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็กบางชนิด ...

มิงค์จดจำได้ง่ายด้วยสีน้ำตาลจุดดำเล็ก ๆ กระจายอยู่ทั่วร่างกาย ตัวใหญ่มีน้ำหนัก 0.4 ถึง 1.2 กก. ที่อยู่อาศัยของพวกมันคือทุ่งหญ้าหนาแน่นพุ่มไม้ป่าไม้ที่มีพืชและต้นไม้มากมาย พวกมันอาศัยอยู่ในถ้ำดินเช่นเดียวกับหนู อาหารมีทั้งพืชและสัตว์ เช่นหัวมันสำปะหลังมันฝรั่งมันสำปะหลังข้าวโพด ... และแมลงสัตว์เล็ก ๆ

นกกางเขน หาง พัด อยู่ในวงศ์นกกระจอกนกชนิดนี้มีลำตัวขนาดเล็กขนสีดำขนหางสลับกับสีขาวเสียงดีมาก นี่คือนกที่มักจะร้องตอนเช้าตรู่เพื่อส่งสัญญาณถึงวันใหม่ที่จะมาถึง อาหารของนกส่วนใหญ่เป็นแมลงขนาดเล็กโดยเฉพาะแมลงวัน คุณมักจะพบนกชนิดนี้ในฟาร์มวัวและแพะที่มีแมลงวันและยุงจำนวนมากนกมักจะไปที่ที่มีแมลงวันและยุงจำนวนมากให้อาหาร

นกกระติ๊ดขี้หมู มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Lonchura อาศัยอยู่ในแอฟริกาและเอเชียใต้ตั้งแต่อินเดียไทยและศรีลังกาจนถึงอินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ อาหารของพวกมันส่วนใหญ่เป็นเมล็ดหญ้าและเมล็ดพืชนอกจากนี้พวกมันยังกินแมลงขนาดเล็กอีกด้วย นกเหล่านี้อยู่รวมกันเป็นกลุ่มจำนวนมาก เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์พวกมันแยกฝูงออกไปอยู่เป็นคู่และทำรังเพื่อวางไข่