นกยางกรอกพันธุ์จีน เป็นญาติกับนกกระสาขาว แต่พี่ชายตัวนี้มีลำตัวเล็กกว่านกกระสาขาวและพวกมันไม่อพยพ นกยางกรอกพันธุ์จีน มักอาศัยอยู่ในทุ่งที่มีต้นอ้อกกและต้นไม้บาง ๆ นกชนิดนี้มีท่าทางที่ช้าและมีนิสัยชอบยืนนิ่งและรอให้ปลาขึ้นจากน้ำเพื่อหายใจเอาออกซิเจน นกยางกรอกพันธุ์จีน จึงใช้จงอยปากของมันทันทีเพื่อจับเหยื่ออย่างรวดเร็ว

พญากระรอกดำ ชื่อวิทยาศาสตร์ Ratufa bicolor เป็นกระรอกต้นไม้ชนิดหนึ่งในสกุล Ratufa พบในป่าทางตอนเหนือของบังกลาเทศอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือเนปาลตะวันออกภูฏานจีนตอนใต้พม่าลาวไทยมาเลเซียกัมพูชาเวียดนามและอินโดนีเซียตะวันตก

ขนาดตัว 40 ซม. เป็นเป็ดตัวเล็กขายาวและมีลักษณะคล้ายห่าน นกตัวผู้และตัวเมียจะเหมือนกัน ลำตัวด้านล่างมีสีแดงส่วนหัวและท้ายทอยมีสีน้ำตาลเข้ม เด็กและเยาวชนมีสีอ่อนกว่า เมื่อมันบินค่อนข้างช้าหัวจะอยู่ต่ำกว่าลำตัวขาจะอยู่ตามหางสั้นปีกกว้างและเป็นกระเปาะ เสียง: มักจะได้ยินเสียงหวีดไพเราะขณะอยู่บนเครื่องบิน

ขนาดตัว 20 ซม. จดจำได้ง่ายเนื่องจากลักษณะหงอนสีเทาที่ด้านหลังและส่วนหัวมีสีเหลืองใต้หาง แก้มเด็กไม่มีจุดสีเหลืองส่วนล่างของหางมีสีเหลืองซีดและเทา ร้องไห้: เพลงนี้ตลก (bulbi-bulbit bulbi-bulbit)
การกระจายพันธุ์: ในทุกภูมิภาคของประเทศ
สถานะ: พวกมันอาศัยอยู่และทำรังอยู่ทุกหนทุกแห่ง จำนวนมากมักพบเมื่อพวกมันกินอาหารเป็นฝูงใหญ่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ หมู่บ้านพื้นที่เพาะปลูกป่าละเมาะและขอบป่าสามารถขึ้นไปถึงระดับความสูงประมาณ 1,400 เมตร

นกเขียวก้านตอง เป็นนกที่มีลำตัวปานกลางซึ่งเป็นที่รู้จักกันในหมู่นกเพียงประมาณครึ่งศตวรรษ นกตัวนี้มีเสียงร้องที่ไม่ดี แต่เพลงที่ขยันขันแข็งมีขนนกที่สวยงามหลายคนจึงเลือกที่จะยกมันขึ้นมาทั้งสองฉากและฟังเพลง. เป็นนกที่มีต้นกำเนิดมาจาก Ceylan (Ceylan) แต่เนื่องจากมีสีสันที่สวยงามเสียงร้องที่ดีจึงถูกเลือกให้เลี้ยงในประเทศแถบเอเชียยุโรปและปัจจุบันมีนกสายพันธุ์นี้อยู่ ส่วนใหญ่ของประเทศทั่วทั้งทวีป. ชื่อวิทยาศาสตร์ของ นกเขียวก้านตอง คือ CHLORROPSIO AURIFRONT แต่ในอดีตนักผสมพันธุ์นกไซง่อนเรียกมันว่า Verdin เนื่องจากในฝรั่งเศสเรียกว่า Verdin à front d’or. ตอนแรก นกเขียวก้านตอง ราคาสูงมากมี แต่คนรวยเท่านั้นที่เลี้ยงได้ ในช่วงทศวรรษ 1970 มีตลาดนกหายไป แต่ตั้งแต่ปี 1980 เป็นต้นมาบารอนก็ปรากฏตัวอีกครั้งด้วยคุณภาพมากมายแน่นอนว่าราคาจะต้องต่ำเพียงแค่อยู่ในงบประมาณของนักนกที่นิยม

ขนาดตัว 65 ซม. (รวมหาง). ง่ายต่อการแยกแยะ มีหลังสีเขียวหัวดำบิลแดงและขา ท้องขาว. หางยาวมากหัวมีสีขาว มักหาอาหารเป็นกลุ่มเล็ก ๆ อาศัยอยู่ตามป่าละเมาะและป่าทุติยภูมิ

กระรอกสวน อยู่ในตระกูลสัตว์ฟันแทะที่มีลำตัวใหญ่กว่ากระแตและกระรอกดิน พวกมันมักอาศัยอยู่ในป่าทึบอาหารของพวกมัน ได้แก่ ผลไม้แมลงขนาดเล็กและถั่วบางครั้งพวกมันก็กินต้นไม้และหญ้า  กระรอกสวน แพร่พันธุ์มากในเดือนเมษายนและพฤษภาคมแต่ละครั้งพวกมันผสมพันธุ์จากลูกกระรอก 2-4 ตัว

ปัจจุบันในโลกมีนกพิราบมากถึง 1250 ชนิดโดย 200 ชนิดได้รับการเลี้ยงดูและมีลูกผสมมากกว่าหมื่นชนิด. ปัจจุบันหลายประเทศในโลกรวมทั้งสหรัฐอเมริกาและแคนาดาจัดตั้งสมาคมเกษตรกรรมบ่อวัวและดึงดูดสมาชิกให้เข้าร่วมเป็นจำนวนมาก ยกตัวอย่างเช่นสมาคมแฟนคลับมีการประชุมทุกปีและบางครั้งก็จัดงาน Pigeon Fair เพื่อจัดแสดงและจัดแสดงนกสายพันธุ์ใหม่ที่พวกเขามีและมีส่วนร่วมในการผสมพันธุ์ เป็นที่ทราบกันดีว่าในปี 1997 ในแคนาดามีนิทรรศการนกพิราบและจัดแสดงจำนวนมาก (มากถึง 10,000 ตัว) เพื่อให้ผู้เข้าชมได้เพลิดเพลิน

ขนาดตัว 27 ซม. เมื่อบินจะเห็นแถบสีขาวกว้างที่ขอบปีกได้ง่าย เมื่อเกาะอยู่นกขาแดงแตกต่างจากนกชายฝั่งอื่น ๆ ยกเว้นนกตีนแดงซึ่งมีเท้าเป็นสีแดงหรือสีส้ม ขนมีสีน้ำตาลมากกว่าก้านสีแดง มักอยู่รวมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ในช่วงฤดูผสมพันธุ์: ส่วนท้องมีแถบสีเข้มจำนวนมาก นอกฤดูผสมพันธุ์: หลังมีเพียงสีน้ำตาลเทาส่วนอกมีแถบสีน้ำตาลบาง ๆ และมีสีน้ำตาลเทาแวววาวมาก นกหนุ่ม: ลำตัวด้านบนมีสีน้ำตาลมีจุดสีน้ำตาลเข้มหนาหลายจุด การร้องเพลง: ดัง ๆ ให้เกิดเสียง "tiu-hiu-hiu" พร้อมดนตรี

เสื้อคลุมสีเทาซีดเป็นจุดสังเกตได้ง่าย ในการบินส่วนบนของปีกจะตัดกันอย่างชัดเจนกับแผ่นปลายปีกสีขาวที่ด้านหน้าของปีก นกวัยอ่อนมีสีเทาและมีลวดลายน้อยกว่าตัวเต็มวัยและไม่มีหงอน